جام حذفی

برنامه‌ی بازی‌های حذفی

بازی‌های جام حذفی معمولاً در اواسط هفته برگزار می‌شود. برای آگاهی از زمان دقیق آن در کشور خود، لطفاً اطلاعات کشوری ایران را ببینید. دور اول همیشه در هفته‌ی قبل از آغاز فصل جدید برگزار شده و تیم‌های شرکت کننده در جام، رقبای دور اول خود را یک هفته قبل از برگزاری بازی خواهند شناخت؛ و پس از آن، به محض پایان یافتن همه‌ی مسابقات هر دور، حریفان بعدی مشخص می‌شوند. در رده‌بندی کشوری، تیم‌هایی که بالاترین رده‌ را دارند، همواره با پایین‌ترین تیم‌های رده‌بندی آن کشور بازی می‌کنند. تیمی که از نظر رده در مکان بالاتری قرار دارد، همیشه در خارج از خانه بازی می‌کند (تنها مسابقات نیمه‌نهایی و نهایی در یک زمین بی‌طرف برگزار می‌شوند). تیم‌ها نخست بر اساس دسته‌ای که در این فصل در آن حضور دارند، رده‌بندی می‌شوند؛ سپس در هر دسته، بر اساس آنچه در زیر می‌آید رده‌بندی می‌شوند:

۱- تیم‌های فعال سقوط کرده به آن دسته
۲- تیم‌های فعالی که نه سقوط و نه صعود کرده‌اند
۳- تیم‌هایی که بر اساس توان خود صعود کرده‌اند
۴- تیم‌هایی که از مزیت صعود «رایگان» استفاده کرده‌اند (و جایگزین یک تیم بی‌صاحبِ سقوط کرده شده‌اند)
۵- تیم‌های بدون صاحب.

تیم‌های هر گروهی که در بالا ذکر شد بر اساس رتبه‌ای که در پایان فصل گذشته کسب کرده‌اند، مرتب شده‌اند. رده‌بندی تیم‌ها در طول جام حذفی، ثابت می‌ماند.

بازی‌هایی که در وقت عادی به نتیجه نرسند به وقت اضافه کشیده شده و هر تیمی که به گل برسد بنا به قانون گل طلایی، برنده‌ی مسابقه خواهد بود؛ چنانچه در ۳۰ دقیقه‌ی اوقات اضافه هم گلی به ثمر نرسید، رقابت در ضربات پنالتی دنبال می‌شود. اطلاعات لازم برای چگونگی انتخاب پنالتی‌زن‌ها را می‌توانید در فصل «ترکیب: تجربه و سردرگمی» مطالعه کنید.

درآمد حاصل از جام حذفی

تیم میزبان دو سوم درآمد حاصل از ورزشگاه را به دست می‌آورد و تیم مهمان یک‌سوم آن را. در بازی‌های نیمه نهایی و نهایی، درآمد به‌طور مساوی بین دو تیم تقسیم می‌شود. عموماً تماشاگران از تماشای دورهای ابتدایی جام حذفی زیاد استقبال نمی‌کنند اما هر چه جلوتر بروید، توجه و علاقه‌ی آنها به حضور در ورزشگاه بیشتر می‌شود. تماشاگران تیم‌هایی که در دسته‌های پایین‌تر حضور دارند، همواره مشتاق دیدن بازی تیمشان مقابل تیم‌های دسته‌های بالاتر هستند و این امر کاملاً طبیعی است؛ اما عکس این قضیه صادق نیست.