بازیکنان: سایر ویژگی‌ها

سن:

شخصیت بازیکن:

تجربه:

برآیند مهارت‌ها:

فرم:

هرچه فرم بازیکنی بهتر باشد، بازی بهتری به نمایش خواهد گذاشت. این مشخصه ربطی به قدرت فیزیکی او یا اینکه چقدر خوب تمرین داده شده است، ندارد. فرم در هت‌تریک، بیانگر مجموعه‌ای از واقعیت‌ها‌ست که باعث می‌شود بازیکن همیشه در اوج نباشد. مانند مسائل خانوادگی‌ و مواردی از این قبیل، که بازی وی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

در صفحه‌ی هر بازیکن می توانید «فرم ظاهری» او را مشاهده کنید. هر بازیکن با فرمی که دارد، در بازی حاضر خواهد شد. برای نمونه یک بازیکن «عالی» با فرم «اسفبار» معمولا ضعیف‌تر از یک بازیکن «قابل‌قبول» با فرم «خوب» بازی می‌کند.تمرین قدرت‌بدنی تأثیر منفی روی فرم می‌گذارد. هرچه درصد تمرین قدرت بدنی بیشتر باشد، تأثیر منفی آن نیز بیشتر خواهد شد.

علاوه بر فرم ظاهری، یک «فرم ذاتی» نیز وجود دارد، که برای محاسبه‌ی حرکت فرم به سوی بهتر یا بدتر شدن به کار گرفته می‌شود. در واقع فرم هر بازیکن به سمت فرم ذاتی او میل می‌کند. فرم ظاهری، یکباره به فرم ذاتی نمی‌رسد؛ بلکه هر هفته پله‌پله به سمت فرم ذاتی حرکت می‌کند. هرچه فرم بازیکن فاصله‌ی بیشتری از فرم ذاتی داشته باشد، با سرعت بیشتری به سمت آن خواهد رفت.

هر هفته بعد از تمرینات، هنگامی که فرم بازیکنان تغییر می‌کند، احتمال تغییر فرم ذاتی نیز وجود دارد. این احتمال برای همه‌ی بازیکنان برابر است و برای تغییر آن، هیچ کاری از دست شما بر نمی‌آید.اگرچه در تغییر فرم ذاتی بازیکن، «شانس» تعیین کننده است؛ ولی چند عامل مهم وجود دارد که می‌تواند در فرم ذاتی جدید او تأثیرگذار باشد:

• اینکه آیا بازیکن در طول هفته بازی کرده است یا نه، این مسئله خیلی مهم است!
• هرچه شدیدتر تمرین کنید، فرم بهتری خواهید داشت.
• هرچه قدرت تمرین‌دهی مربی‌تان بیش‌تر باشد؛ فرم بازیکنان، بهتر خواهد شد.
• کمک‌مربیان نیز به افزایش فرم کمک می‌کنند.

تخصص:

تقریباً نیمی از همه‌ی بازیكنان، مشخصه‌ای دارند كه «تخصص» آن بازیكن نامیده می‌شود و در بازی‌ها، تأثیر دارد. پنج تخصص مختلف برای بازیكنان داریم: «تكنیكی»، «سرعتی»، «سرزن»، «قدرتی» و «غیر‌قابل پیش‌بینی». هر تخصص اصلی، یك جنبه‌ی خوب و یك جنبه‌ی بد دارد؛ كه در فصل رخداد‌های ویژه توضیح داده شده ‌است. تخصص‌ها همچنین می‌توانند برای بعضی از انواع تاكتیك‌ها مفید واقع شوند كه در فصل تاكتیك‌ها به این موضوع می‌پردازیم.

یک تخصص نادر دیگر نیز وجود دارد: تندرستی. بازیکنان با تخصص تندرستی، دوران مصدومیت خود را با سرعت بیش‌تری نسبت به سایر بازیکنان سپری خواهند‌کرد.

مصدومیت‌ها:

گاهی اوقات بازیكنان مصدوم می‌شوند، اگر چنین اتفاقی رخ دهد بازیكن برای دو بازی تحت درمان قرار می‌گیرد؛ مگر اینكه مصدومیتش ناچیز باشد. هنگامی كه شدت تمرین زیاد باشد، احتمال مصدومیت نیز بالا می رود. از طرفی می‌توانید برای كاهش احتمال مصدومیت، فیزیوتراپ استخدام كنید.

بازیكنان مسن‌تر، به زمان بیشتری برای بهبودی نیاز دارند و استخدام دكتر می‌تواند این زمان را كاهش دهد. بازیكنان نزدیک چهل سال، دوران بسیار سختی را برای بهبودی می‌گذرانند. همچنین به یاد داشته باشید كه زمان مشخص شده، تنها یك تخمین است. اگر مهاجم اول تیمتان یك هفته مصدوم شده‌ است، بهبود کامل وی ممكن است ۸ یا ۹ روز طول بكشد.

كارت‌های زرد و قرمز:

بازیكنانی كه در بازی، بیشتر از دیگران اخطار می‌گیرند و یا اخراج می شوند، خلق و خوی بدی دارند. ( به‌ویژه وقتی كه درستكاری آنها كم و تجربه‌شان پایین باشد) دریافت دو اخطار در یك بازی، باعث اخراج بازیكن خواهد شد. اخراج بازیكن به این معنی است كه او از حضور در بازی رسمی بعدی، محروم است. همچنین اگر بازیکنی سه اخطار در بازی‌های رسمی طول فصل دریافت كند، از بازی رسمی بعدی محروم می‌شود. اخطارهای لیگ، جام حذفی و بازی‌های انتخابی به صورت یكجا محاسبه می‌شوند. مثلاً اگر یک بازیكن دو بار در لیگ اخطار گرفته‌ باشد و اخطار دیگری در بازی جام حذفی دریافت کند، از بازی رسمی بعدی محروم خواهد بود.

شما می‌توانید قبل از هر بازی در فهرست بازیكنان، تعداد كارت‌هایی را كه گرفته‌اند، ببینید. بازیكنی كه سه اخطار گرفته یا در بازی قبل اخراج شده است، در فهرست بازیكنان، با كارت قرمز نشان داده می‌شود و محرومیت او مشخص است.بعد از انجام یك بازی رسمی، اخطارهای بازیكنان محروم که نمی‌توانستند در آن بازی حاضر شوند، حذف می‌شود. همچنین در انتهای هر فصل، همه‌ی كارت‌ها حذف می شوند. به یاد داشته باشید که محرومیت بازیكنان (یا كارت‌های گرفته شده) با انجام بازی‌های دوستانه، حذف نمی‌شود.