ترکیب: تجربه و سردرگمی

تجربه‌ی بازی با هر سیستم

تیم شما می‌تواند هر سیستمی را که اراده کنید، بازی کند. اما اگر بازیکنان، تجربه‌ی کافی در آن سیستم را نداشته باشند، ممکن است که در بازی سردرگم شوند و کمتر از توان واقعی خود بازی کنند. برای کسب تجربه در یک سیستم و جلوگیری از سردرگمی، تیم به مقداری تمرین نیاز دارد. هر بار که از یکی از سیستم‌ها استفاده ‌کنید، مقداری تجربه در آن کسب می‌نمایید (بازی‌های رقابتی و دوستانه به یک اندازه محاسبه می‌شوند)؛ این تجربه بر اساس دقایق بازی با آن سیستم، حساب می‌شود (حداکثر ۹۰ دقیقه برای هر بازی)، دقیقاً مانند تمرین. با وجود این، کسب تجربه در سطوح بالا، سخت‌تر می‌شود. اگر از یک سیستم معین استفاده نکنید، تجربه‌ی بازی با آن، به مرور زمان کاهش می‌یابد. همچنین هر زمان بازیکنی را بفروشید خطر از دست دادن تجربه‌ی سیستم وجود دارد.

سردرگمی

اگر تیم‌تان تجربه‌ی کافی برای بازی با یک سیستم را نداشته باشد، ممکن است دچار سردرگمی شوید که نتیجه‌ی آن تأثیر منفی در عملکرد تیمی است. تجربه‌ی سیستم عالی (یا بالاتر) برای اجتناب از سردرگمی، کافی است. برای سطوح پایین‌تر، هر چه سطح تجربه‌ی سیستم پایین‌تر باشد، خطر سردرگمی افزایش می‌یابد. با این حال اگر جمع تجربه‌های فردی بازیکنان شما (که در پایین بیشتر در این مورد توضیح داده‌ایم) بالا باشد، خطر این سردرگمی کمتر می‌شود.

در مورد سردرگمی، باید بگوییم که تجربه‌ی سیستم شما تعیین می‌کند بازیکنانتان چطور آشفته بازی کنند؛ یعنی هر چه سطح تجربه‌ی سیستم شما پایین‌تر باشد، میزان سردرگمی بازیکنانتان بیشتر خواهد بود. اگر بازیکنانتان دچار سردرگمی شوند، در گزارش بازی متنی که نمایش دهنده‌ی میزان سازماندهی تیم شماست، نشان داده می‌شود. چنانچه گزارش شود سازماندهی تیم تا درجه‌ی «افتضاح» افت کرده، یعنی اوضاع خیلی بد است؛ در حالی که اگر تا درجه‌ی «خوب» پایین بیاید یعنی تأثیر منفی آن خیلی محدود است. اگر بازیکنانتان بین دو نیمه (یا قبل از شروع وقت‌های اضافه) دچار سردرگمی باشند، مربی می‌تواند با تشریح وظایف هر یک، این وضعیت را مقداری بهبود بخشد.

تجربه‌ی شخصی بازیکنان

تجربه به‌صورت مثبت بر عملکرد بازیکنان در زمین تأثیر می‌گذارد. بازیکنان با انجام بازی‌ها، تجربه کسب می‌کنند؛ مسابقات جام حذفی تقریباً دو برابر بازی‌های لیگ به بازیکن تجربه می‌دهند. بازی بین‌المللی دوستانه تقریباً یک پنجم بازی‌های لیگ و بازی دوستانه‌ی داخلی تقریباً نصف بازی‌ بین‌المللی دوستانه، به تجربه اضافه می‌کند. بازی‌های لیگ قهرمانان بعد از بازی‌های تیم ملی، بیشترین تجربه را به بازیکن انتقال می‌دهد.

مقدار تجربه‌ای که هر بازیکن از بازی کسب می‌کند، بر اساس دقایق محاسبه می‌شود و یک بازیکن نمی‌تواند بیش از ۹۰ دقیقه تجربه از یک بازی کسب نماید.

کاپیتانی تیم و مجموع تجربه

برای هر بازی می‌توانید یک کاپیتان تعیین کنید. تجربه و رهبری، فاکتورهایی مهم برای کاپیتان بودن در تیم هستند. همین‌طور این توانایی‌ها هنگام محاسبه‌ی مجموع تجربه‌ی تیم، نوعی مزیت به‌شمار می‌آیند (این مجموع تجربه می‌تواند از سردرگمی بازیکنان و نیز عصبی شدن در بازی‌های مهم و حساس جلوگیری کند). توجه داشته باشید تیمی که پایین‌ترین سطح تجربه را دارد، ممکن است عصبی شود و این عصبی شدن تنها در بازی‌های جام حذفی و انتخابی رخ می‌دهد. اگر تیمی عصبی شود، تفاوت سطح تجربه‌ی دو تیم، اندازه‌ی آن را تعیین می‌کند.

کاپیتان تیم باید جزو ترکیب ۱۱ نفر شروع کننده‌ی بازی باشد. چنانچه کاپیتان را تعیین نکرده باشید، بازیکنان قبل از شروع بازی این کار را با قرعه‌کشی انجام خواهند داد.

پنالتی‌زن‌ها

بازی‌های جام حذفی و انتخابی اگر بعد از اتمام وقت‌های اضافه همچنان مساوی باشند، باید با ضربات پنالتی به پایان برسند. هر تیم حداقل پنج ضربه‌ی پنالتی می‌زند. پنالتی‌زن‌های تیم خود را در صفحه‌ی چیدمان تعیین می‌کنید. وقتی که ترتیب بازیکنان را انتخاب می‌کنید، به یاد داشته باشید که هیچ چیز بیشتر از رقابت در ضربات پنالتی اضطراب‌آور نیست و هر پنالتی (البته نه پنالتی وسط بازی) در واقع یک آزمون تجربه، برای زننده‌ی آن نیز هست. علاوه بر تجربه، مهارت‌های گلزنی و ضربات ایستگاهی (و البته ویژگی تکنیکی بودن) نیز مورد توجه هستند. برای دروازه‌بان هم تنها فاکتوری که اهمیت دارد، مهارت دروازه‌بانی است.